داستان واره

زن بر بی تابی شوهر جوانش گریه می کرد. بهترین همسری که می توانست داشته باشد، جواد بن علی بود. همانی که به اجبار پدرِ ام فضل یعنی مأمون، بر سر سفره ی عقدش نشسته بود.   ظرف انگور را جلوی شوهرش گذاشت.  چند دانه انگور از ظرف کم شد. ادامه مطلب…

  توی ایستگاه اتوبوس با دوست گرم صحبت بودم. نگاهش را حس کردم. با گوشه ی چشم پاییدمش. خیره نگاه می کرد. به سمتمان آمد. چشمان درشتش به خاطر چین و چروک کمی بسته شده بود . گفت: «کیف پولم رو گم کردم. حالا فقط پولی میخوام که برم خونه.» ادامه مطلب…

خسته توی ایستگاه ایستادم. به ته خیابان نگاه کردم. به میله های جدول. به آن ها تکیه دادم. زیر لب گفتم: «با این کمر درد، چادرم خاکی بشه، مهم نیست.» اتوبوس، لاکپشتی را می مانست که به زور و التماس راه می رفت. ایستاد. در باز شد. صندلی ها پر ادامه مطلب…

  طِرِماحِ شاعر! نامه ی امام علی علیه السلام را به معاویه می رساند. به عشقِ اهل بیت، شعرها می سراید. همراه امام حسین علیه السلام می شود. از بیراهه، شناسایِ راه کوفه می شود. -:«برای اهلم آذوقه می برم و به شما می پیوندم.» -:«زود برگرد!» برگشت. عصر بود. ادامه مطلب…

بعد از زیارت، مامان کفشهایم را از توی کیسه در آورد. کفشهای خودش را هم. انداخت جلوی پایش. پایش را هُل داد توی کفش. خواست سگکش را ببندد.دولا نشد. هم چون خیمه ای که ستونش را آرام بر میدارند روی زمین نشست. یاد قصه اش افتادم…. نگرانی حضرت زهرا از ادامه مطلب…

دستم را از دستش رها می کند. دست می برد زیر لباس. با نخ قرمز سمت چپش یک دست کشیده شده است. نگاهم می کند: قشنگه؟ دست می کشم روی لباس. نرم است. زل زل نگاهش می کنم و سر تکان می دهم: آره می خندد:«اسم امام حسین هم روش ادامه مطلب…

می ایستم، درست در چهارچوب درِ آشپزخانه.خمیازه ای می کشم و چشمم را می خارانم.نور خورشید از روزنه ی سقف سرش را کرده تو و بر و بر مادرم را نگاه می کند.مادرم بی توجه سیب زمینی خلالی را می ریزد توی ماهیتابه.صدای جیلیز و ویلیز روغن می رود توی ادامه مطلب…