اسراف
باید ثمر دهم.
با این همه اسراف، چگونه؟
باید شاخه‌های اضافی را هرس کنم.
این همه شاخ و برگِ بی‌سود،
تمام توانم را می‌گیرد.
ابتدایش زیبا می‌نماید؛ لیک ریشه‌ها ضعیف می‌شود. شاخه‌ها می‌خشکد.
برگ‌ها زرد می‌شود و می‌ریزد.
تنه‌ی کهنه و خشکیده… فقط سوختی است برای در راه ماندگان.
یا الهی!
تقلایم را کم کن، تا آرام باشم.
تا بنگرم؛ نه همه صورت را…
بشنوم؛ نه همه صوت را
بگویم؛ تنها و تنها پاسخ سوالِ پرسندگانت را
و
سکوت کنم.
و به تو و آن‌چه مرا به تو می‌رساند، بیندیشم.
«اللَّهُمَّ وَ اسْتَعْمِلْنِی لِمَا خَلَقْتَنِی لَهُ»
«وأسْتَغْفِرُک مِنْ جَمیعِ ظُلْمی وَ جُرْمی وَ اِسْرافی عَلی نَفْسی وَ اَتُوبُ اِلَیک!»