تیر 1401

خانه ای که در آن کودکی ام به نوجوانی بدل شد. می گویند: «الانه که خراب بشه.» زنی عرب، گوشه ی راهروِ منتهی به اتاق ها ایستاده است و گریه می کند. می دوم توی اتاق کودکی ام. بچه را به بغل می گیرم. از کنار زن عبور می کنم ادامه مطلب…

با اشاره اش آستینم را بالا زدم. قلبم می تپید. آمپول را آماده کرد. سر سوزن آرام وارد رگ شد. ته سرنگ را کشید. دردی در تمام دست و گردنم پیچید. از شدّت درد از خواب پریدم. به دستم نگاه کردم. اثری از جای آمپول نبود. دست راست روی دست ادامه مطلب…

و گفت: «محبّت ایثـار است برایِ محـبوب.» و «هَلِ الدّینُ إلَّا الحُبُّ؟» ایثـارِ من برای محبوب؟؟؟ آهای خودم! به احترامت می ایستم و کلاه از سَـر برمی دارم. به راستی برای محبوبــ چه کردی؟ گوشه گوشه ی زندگی ات را بنگر! کجاست پرونده ی ایثارهایَت؟؟ یا حسین بن علی علیک ادامه مطلب…

  چه دل ها که خون شد… دنیـا زندان مومن است. وه که چه تنگ و تاریک است! به آرزویِ نکهتی از سوی فردوس دوره می کنیم شب را و روز را و هنوز را…

برخی می گویند خدا دستم را گرفت؛ گرمای دستش را حس کردم. یا می گویند به مو رسید؛ ولی پاره نشد. برخی می گویند حیا می کنم برای امور دنیایی از خدا کمک بخواهم. اما با خدا که رودربایستی ندارم؛ می خواهم بنویسم آن چه دریافتم را مادرم می گفت ادامه مطلب…

مسیر همیشگی ام شده است. دستِ  زندگی در دستم. سنگ ریزه را با نوک پایش  به چند قدم جلوتر پرت می کند. با انگشت به گربه ی روی دیوار اشاره می کند: وای چقده پشمالوئه! آهنگِ داد و فریاد، قلبم را به رقص در می آورد. زندگی ساکت می شود. ادامه مطلب…