تکرار تاریخ!
چوب خیزران را که دید، ناله زد: «یا حبیباه! یا رسول الله!»
برای رسوا کردن یزید، از جا برخاست.
صدای اطرافیان شنیده می شد.
_او دخترِ علی است.
_مانند او سخن می گوید.
اما درگوش فضه، صدای فاطمه سلام الله علیها پیچید.
_اِعْلَمُوا اَنّی فاطِمَهُ وَ اَبی مُحَمَّدٌ!
در قاب خیالش، قامت دختر رسول الله نقش بست. آن زمان که به طرف مسجد قدم برداشت. شنید که می گویند فاطمه حتی در گام برداشتن، شبیه رسول الله است.
زینب حتی شباهتش به پدر را از مادر آموخته بود.
گریه ی افراد در دربار یزید، همچون همهمه ی گریه و ضجه ی مهاجرین و انصارِ در مسجد، بلند شد. فضه چشم به دهان زینب دوخته بود و دختر رسول خدا را در او می دید
به گمانم همان جا بود که فهمید عاشورا از سقیفه آغاز شد.