طِرِماحِ شاعر! نامه‌ی امام علی علیه‌السلام را به معاویه می‌رساند. به عشقِ اهل بیت، شعرها می‌سراید. همراه امام حسین علیه‌السلام می‌شود. از بیراهه، شناسایِ راه کوفه می‌شود. :«برای اهلم آذوقه می‌برم و به شما می پیوندم.» :«زود برگرد!» برگشت. عصر بود. تن‌ها زیر سم اسبان. خیمه ها سوخته. گوش دخترکان ادامه مطلب…
چوب خیزران را که دید، ناله زد: «یا حبیباه! یا رسول الله!» برای رسوا کردن یزید، از جا برخاست. صدای اطرافیان شنیده می‌شد. _او دخترِ علی است. _مانند او سخن می‌گوید. اما درگوش فضه، صدای فاطمه سلام الله علیها پیچید. _اِعْلَمُوا اَنّی فاطِمَهُ وَ اَبی مُحَمَّدٌ! در قاب خیالش، قامت ادامه مطلب…
به تزویر و به تطمیعِ ابن‌زیاد راهی کربلا شدند؛ برای رویارویی با حسین علیه‌السلام. آنان که با دیدن امام دلشان می‌لرزید، با ترفند ابن‌زیاد در کوفه ساکت و منفعل ماندند. عمرو بن حجاج زبیدی برای امام نامه نوشته بود، که بیایَد، نوشته‌بود که با امام بیعت می‌کند. لیک فرمانده‌ی لشکر عمر ادامه مطلب…
به دنیا چسبیده‌بود و چونان عنکبوت می‌خواست دور تا دور دنیا را تار بتند. می‌خواست دنیا را از آنِ خود کند. لیک نمی‌دانست خانه‌اش سست‌است و به کوچک‌ترین فتنه‌ای برباد می‌رود. به خیال دستیابی دنیا؛ آخرین دعوتنامه‌ی کوفیان به امام را امضا کرد. از اولین بیعت کنندگان با ابن ادامه مطلب…