دل نوشـتـه

چند ماهی به اندازه ی ده ها سال گذشت. گویی از زمان تولد چنین بوده ام. لیک به چشم برهم زدنی گذشت! با لبانی بسته و نگاهی بی فروغ. با حوصله ای تنگ و روحی مرده. در حیرتم که چگونه تاب آورده ام! دوست دارم جسمم هم از کار بیفتد؛ ادامه مطلب

مدتی است که برنامه های به ظاهر مذهبیِ تلویزیون به این جهالت دامن می زند و در این قاب مردانی از تبار روحانیون دیده می شوند.  کدام جهالت؟ این که گوشی را بدهد دست امامان مورد قبول شیعه و واسطه بشود برای رساندن پیام شیعیان به امامشان! تا همین حد ادامه مطلب

می گویند موسیقی بر روح و روان آدمی کارگر است. آرامشی که نتیجه ی نَواهای موسیقی است. الفبای  موسیقیِ تسبیح؛  تلاقی دانه دانه ی تسبیح به هم، پشت بندِ هر یاد خدا! تلاقی تسبیحِ در دست با دیواره ی قابلمه؛ به جرم آبکش کردن پلو! تلاقی تسبیحِ در دست با درِ ادامه مطلب

خوشحالم. نه از عمق دل! مثل پیری که یکی از مسئولیت هاش را انجام داده و تصمیم دارد یک شب به هیچ چیز فکر نکند. آن چه که پذیرفته بودم، رو به اتمام است. قریب به سه سال… کار سنگین بود و زمان بر و با این حالِ بی حالِ ادامه مطلب