گوشی رو بده دست امام رضا
مدتی است که برنامه های به ظاهر مذهبیِ تلویزیون به این جهالت دامن می زند و در این قاب مردانی از تبار روحانیون دیده می شوند.
کدام جهالت؟ این که گوشی را بدهد دست امامان مورد قبول شیعه و واسطه بشود برای رساندن پیام شیعیان به امامشان!
تا همین حد تاسف برانگیز!
جهل را خدا از دریای ظلمانی آفرید؛ خَلَقَ الْجَهْلَ مِنَ الْبَحْرِ الْأُجَاجِ ظُلْمَانِيّاً!
و کسی که معرفت به امامش نداشته باشد مرگش به مرگ جهالت است. در هنگام مرگ، در دریایی از ظلمت فرو می رود و راهی هم برای بازگشت نیست.
مگر امام نفرمود ما از حال شما بی خبر نیستیم؟!
چرا سطح امام را در حدِ نازلِ خود می دانیم؟!
چرا امام را در حدِ نیازهای مادی خود می خواهیم؟
اگر امام مریض ما را شفا نداد، اگر امام بدهی ما را برطرف نکرد؟
آن وقت این امام، رئوف است یا چون در سطح ماست از چشممان هم می افتد؟
مساله ساده نیست. به راحتی از کنارش نگذریم که؛
من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتته جاهلیة
و اینکه
کُلُّهُم نورٌ واحدٌ